- Home
- Reisverhalen
- Van overvolle straten tot een magische boottrip! Hanoi en Halong Bay
Van overvolle straten tot een magische boottrip! Hanoi en Halong Bay
13 april 2013 - Hanoi, Vietnam
Bij aankomst op het busstation in Hanoi (Vietnam) was het eerste wat ons opviel dat er geen TukTuk's (bromfietsen met een karretje met bankjes achterop) waren. We waren zo gewend aan deze manier van vervoeren dat het onwennig voelde dat er deze keer niet 6 verschillende TukTuk chauffeurs je mee probeerde te krijgen. Waar we ons af en toe irriteerde in Thailand en Laos dat je geen 10 meter kan lopen zonder dat je aangesproken wordt met "Tuk Tuk?!", hadden we nu graag een TukTuk gehad met een vaste en lage (na afdingen) prijs. We waren nu dan ook verplicht een taxi met meter te nemen. En wat je daarvan al kan verwachten gebeurde uiteraard ook: onze taxi chauffeur maakte van onze onwetendheid gebruik door met een grote omweg en rondjes naar het centrum te rijden. Toen we deze "scam" in de gaten kregen hebben we een aantal keer gevraagd of hij de taxi wilde stoppen zodat we zelf verder konden lopen (we waren inmiddels al bij het centrum), waarna hij dit uiteraard nog een tijdje probeerde uit te stellen ("almost almost"). Na wat boze reacties van onze kant en Luis en Syll die in een drukke straat al zelf uitstapte (hij weigerde gewoon te stoppen) is het uiteindelijk gelukt onszelf vrij te maken van onze taxi. Dit ritje (volgens google maps normaal gesproken 7 km) heeft uiteindelijk 35 dollar gekost, en dan te bedenken dat de gemiddelde Vietnamees daar 3 a 4 dagen voor moet werken. Was dus niet een al te beste eerste indruk van Vietnam na een vermoeiende 26 uur durende busreis. Wat het gelukkig al snel goed maakte was een prachtig hotel voor een redelijk lage prijs (16 euro) met alle luxe die we in Laos niet echt meegekregen hadden; Breedbeeld tv met alle film- en sportkanalen die je je kunt bedenken, een stortdouche, mini bar etc. We hebben de rest van de avond dan ook even genoten van deze luxe (uiteraard met Luis is de tv niet van het voetbalkanaal af geweest haha) en zijn we de volgende dag Hanoi gaan verkennen. Deze stad is namelijk al een hele attractie op zich en echt even wennen na Laos. De stad is één grote chaos van auto's en scooters en ondanks dat het verkeer weer "normaal" rechts (we waren nu gewend aan links rijden in NZ, AUS en Thailand) was dit amper te zien aangezien iedereen gewoon lijkt te rijden waar plaats is. Daarnaast loopt ook iedereen gewoon op de weg omdat de stoep wordt ingenomen door kraampjes. Je moet dus geen persoon zijn die snel schrikt want het maakt niet uit waar je loopt, aan alle kanten schieten de scooters langs je heen. Ook het oversteken van de drukke straten is nogal overweldigend en neemt de eerste paar keer lange tijd in beslag (je blijft op een "gaatje" wachten), maar dit spelletje kregen we al snel door en kregen er op een gegeven moment ook lol in. Het is een kwestie van oogkleppen op en gewoon lopen. Vooral niet stoppen, want alle scooters anticiperen op jou snelheid en schrikken juist als je stopt. De enige uitzonderingen zijn de enkele auto's, daar wachtte we liever op haha. Er staan trouwens vele filmpjes op YouTube van toeristen die "oversteken in Hanoi" gefilmd hebben! Ook een prachtige gewaarwoording in het verkeer was het continue getoeter in de straten en vooral de kruispunten. Ik denk dat jullie al een aardig beeld hebben van het rijgedrag van de Vietnamezen, dit zet zich voort in het getoeter. Toeteren betekend letterlijk; kijk uit, ik kom eraan. Daarmee hoef je dus niet af te remmen voor een kruispunt of uit te wijken, want zij horen je aankomen en anticiperen daarop (voor zover mogelijk). Misschien werkt het voor de Vietnamezen, voor ons is het één orkest van toeters. Uiteraard hebben we in Hanoi niet alleen oversteekspelletjes gedaan, maar hebben we ook een aantal plekken bezocht. 1 daarvan was een prachtige pagoda in het midden van een groot meer, die per brug te bereiken viel. Daarnaast zijn we naar het Army museum geweest, waar voornamelijk een hoop amerikaanse oorlogsvoertuigen ten toon staan. Deze straaljagers en tanks hebben de Vietnamezen tijdens de oorlog met de amerikanen weten te bemachtigen en laten hun "vangst" hier met trots zien. We hebben ook een Waterpupetshow bezocht. We wisten hiervan niet zo goed wat we hiervan moesten voorstellen, de beste uitleg hiervan is dat het leek op een grote poppenkast. Vanachter gordijnen werden handgemaakte poppen en intrumenten bestuurd op een podium van water onder leiding van aziatische muziek. Voor elke scene werd vaak een stukje verteld over aziatische gebruiken, die dan vervolgens door de poppen werden uitgebeeld. Het was allemaal niet even gelijk en symmetrisch, maar dat maakte het ook wel handwerk en een leuke ervaring. Een nogal bijzonder uitstapje die we gedaan hebben, is het bezoek aan het mausoleum van Ho Chi Minh. Deze man was de communistische leider van Noord Vietnam die het zuiden heeft veroverd en ook de Amerikanen verdreven heeft uit het land. Ho Chi Minh is inmiddels al 30 jaar geleden overleden, maar nog steeds erg belangrijk voor de Vietnamezen. Vandaar dat zij zijn lichaam "tentoonstellen" voor toeristen en locals. Uiteraard gaat dit uitstapje niet echt om het bekijken van een overleden man, maar is vooral de hele entourage eromheen hetgene wat het bijzonder maakt. We hadden van te voren meegekregen dat je maar tot 10.15 uur in de ochtend het mausoleum in kon en er flinke rijen konden staan, vandaar dat we extra vroeg in de ochtend vertrokken waren. Het mausoleum zelf is niet zo groot, voornamelijk het gehele terrein met de tuinen en de oude gebouwen van Ho Chi Minh eromheen maakt het een gigantisch terrein. Dat maakte het voor ons op het moment dat wij "dachten" er te zijn, dat wij nog het halve terrein om moesten lopen (werden van poort naar poort gestuurd door de bewakers). Toen wij alleen de ingang hadden gevonden stond er een gigantische lange rij van duizenden mensen die vanaf dat punt ook nog honderden meters verder liep. Wij hebben dan ook even naar dit hele spektakel gekeken, en konden niet geloven dat het zo druk was. We realiseerde dan ook dat als we op dat moment achteraan zouden aansluiten, we nooit meer voor 10.15 uur binnen zouden zijn. Gelukkig bij onze 2e poging een aantal dagen later waren we beter voorbereid (wisten nu waar de ingang was etc.) ook deze dag was het ontzettend druk met duizenden toeristen, hele vietnamezen scholen en andere locals in de rij. We moesten na lang wachten door allerlei detectie poortjes heen en moesten elke vorm van camera's afgeven. Vervolgens als je bijna bij de ingang bent worden er door de soort wachters van het mausoleum rituelen uitgevoerd en marcheren zij langs de rijen met mensen. Vervolgens als je naar binnen gaat moet je 2 aan 2 lopen, armen langs je lichaam en geleidelijk als een roltrap blijven lopen. En dit onder streng toezicht van allerlei bewakers die kijken of je je op de juiste manier gedraagd. Al "rollend" kom je zo in de kamer waar Ho Chi Minh opgebaard ligt met daarom heen 4 bewakers. In totaal duurde dit "moment" hooguit een halve minuut en dan sta je weer buiten. Zo als je je wel kunt voorstellen een bijzondere ervaring. Vervolgens ben je wel op het terrein en heb je de mogelijkheid om het paleis, zijn echte woonhuis en de vele andere spullen van Ho Chi Minh te bekijken (alles staat tentoon van de kam die hij gebruikte tot de vele auto's die hij had). Uiteraard betekenen deze dingen niet zoveel voor ons als voor de locals zelf, maar het is goed om te zien hoe zij hier op reageren en mee om gaan. Vanuit Hanoi hebben we een 3 daagse tour naar het beroemde Halong Bay gedaan. Dit was voor Luis één van de hoogtepunten op zijn lijstje, waar hij al lang naar uit uitkeek. We hadden (naar de plaatjes kijkend) ook een prachtige boot voor deze dagen geboekt, dus de verwachtingen waren hoog. Uiteraard werden we na een 4 uur durende busreis naar de boot toe even herrinnert dat we in Azie zijn, want de boot van het plaatje was nergens terug te zien haha (geen één van de boten kwam overeen met de vele plaatjes, dus het lag niet aan onze boot). We kwamen met een kleine groep mensen op een kleine oude boot, die nodig onderhoud moest hebben, en met kleine hokkige kamertjes. Maar gelukkig zaten we niet op deze boot om naar de boot te kijken, er was genoeg moois om ons heen om van te genieten! Halong Bay is namelijk werkelijk een prachtig natuurwonder die je het gevoel geeft of je in een soort fantasie wereld terecht bent gekomen. Het gebied bestaat uit ruim 3000 vaak loodrecht uit zee oprijzende kalkstenen eilandjes. Op een aantal eilanden na zijn deze onbewoond en ze zijn volledig bedekt met regenwouden met daaronder grotten. De aziatische bootjes en de mysterieuze mistige lucht maken het plaatje compleet. We zijn op één van de eilandjes aangemeerd waar we de kalksteengrotten hebben bezocht. Dit was inmiddels erg toeristisch geworden met aangelegde paden en en een soort discolampen die de grotten kleurde, maar alsnog was het een prachtig gezicht om te zien hoe de natuur dit oorspronkelijk heeft aangelegd. Aan het eind van de middag zijn we vanaf de boot gaan kanoën door de prachtige bay en konden we langs en door de kleinere grotten en eilanden varen. Tijdens het kanoën konden we de "floating village" van dichterbij bekijken. Deze combinatie van boten, vlotten en huizen drijven bij elkaar in de Bay en vormen een klein dorpje midden op zee. Je ziet hier hele families op een vrij primitieve manier leven in hun simpele houten flotten met een huisje erop. Aan de andere kant hadden deze mensen luxes die je niet verwacht op zo'n plaats zoals een postkantoor en politiebureautje. Hoe mooi deze plek ook is, het is toch onbedenkelijk dat deze mensen hier kunnen wonen. Deze mensen proberen dan ook een extra zakcentje te verdienen door met hun kleinere bootjes naar onze boot toe te varen en ons van alles te verkopen. We waren er inmiddels wel gewend dat overal waar je komt mensen je van bier tot souvenirs aan proberen te smeren, maar nu ze ons zelfs per boot benaderde was wel erg grappig! Na een korte cursus springrolls (loempia's) maken en deze samen met andere gerechten gegeten te hebben was er de mogelijkheid om te zwemmen. Sinds Luís zijn paraglyde in NZ lijkt hij een stuk minder last te hebben van zijn hoogtevrees, want hij heeft zich samen met Dan gewaagd aan een sprong van het dakterras van de boot (3 verdiepingen)!! Als je in Halong Bay bent kun je het maar beter gelijk goed doen! Uiteraard waren wij niet de enige boot in de bay en dit zorgde op een moment voor een kleine botsing met een andere boot. Er was weinig te voelen van deze botsing, maar door de slechte staat van de boten had onze boot een gat in de muur van Dan en Kirsty's kamer opgelopen. Zij hebben dan ook een nacht met een kapotte/open muur moeten slapen op zee tot dat dit de volgende dag gemaakt kon worden. Luxe is ver te zoeken haha! Op onze tweede dag in Halong Bay zijn we naar een van de grootste eilanden van de bay gegaan die wel bewoond is en de toerisme in opkomst is. We hebben op Cat Ba Island een lange wandeling door de prachtige regenwouden van het eiland gemaakt onder leiding van onze tourgids "monkeyman". Deze man sprak amper engels en leek in deze regenwouden te wonen zoals hij zich door de lianen en rotsen bewoog. Waar onze groep het voornamelijk op de heenweg ontzetted zwaar had door de hoge luchtvochtigheid en de niet altijd even makkelijke paadjes omhoog (rotsbeklimmen leek er niks bij), deed hij dezelfde weg via bomen en moeilijkere weggetjes en was er ondertussen ook bij elk "moeilijk" stukje om iedereen omhoog te helpen. Uiteraard waar wij bezweet en hijgend in onze zomerkleding boven aan aankwamen, had deze man met zijn lange broek en trui geen zweetdruppeltje op zijn lichaam haha. Maar het zou te begrijpen zijn waarom deze man in de bossen zou wonen, want het uitzicht is prachtig. We hadden even het "alleen op een onbewoond eiland" gevoel! De rest van de dag hebben we doorgebracht op het bewoonde deel van het eiland waar we een wandeling hebben gemaakt langs de haven en een terrasje hebben gepakt met een uitzicht over de prachtige aziatisch gekleurde bootjes en de Bay. Zoals we al eens eerder hebben aangegeven is het in Azie van belang dat je er zelf iets leuks van maakt. En dat hebben we gedaan. Beide avonden op de boot ging de bar open, de discolampen aan en stond de karaokeset klaar. Op de boot hebben we dan ook Peter en Donna uit Australie leren kennen waar we samen met Dan en Kirsty 2 ontzettend gezellige avonden mee hebben doorgebracht. We hadden ook goed gezelschap aan onze tourguide Timmy!! (zijn naam is anders, maar ergens in zijn moeilijke naam verstonden we "tim"). Waar wij vieren met ons backpackers budget het normaal voornamelijk houden op een biertje, bracht Peter aan de lopende band Tequila's. Je kunt de voorstellen dat hierdoor de karaoke al snel op gang kwam. Zelfs onze tourguide Timmy genoot zo van de vele betaalde rondjes, dat hij op een gegeven moment Syll ten huwelijk heeft gevraagd en al vertelde over zijn wens van 2 jongetjes en 1 meisje haha. Op onze weg terug naar Hanoi zijn wij zessen die avond ook uitgenodigd door Timmy bij zijn hoofdkantoor, waar wij samen met hem, zijn baas en een aantal collega's heerlijk gegeten hebben. Deze "hot pot" was een grote soeppan met soort bouillion die continu stond te koken en waar aan de lopende band allerlei soorten vlees, vis, groentes en noodles in werden gegooid. De bordjes werden dan ook continu bijgevuld en onze Vietnamese vrienden zorgde er continu voor dat we van bier en drinken voorzien waren. Ontzettend leuk natuurlijk, maar toch kreeg Syll op een gegeven moment het gevoel dat dit niet voor niks was. Onze ervaring tot nu toe met Azie is toch geweest dat mensen vriendelijk zijn, maar je daarnaast wel altijd wat probeerde te verkopen. Dit bleek deze avond gelukkig niet het geval te zijn, maar kregen we juist nog allerlei souveniertjes mee! De volgende avond was Peter en Donna's laatste avond in Vietnam, die we gevierd hebben in een leuk restaurantje in Hanoi. Dit restaurant was een project waar straat- en weeskinderen werden opgeleid en in het restaurant werken. Het was even vreemd om weer in een echt restaurant te zitten waar we bijvoorbeeld allemaal tegelijk ons eten kregen (bij de kleine en straatrestaurantjes worden de gerechten om de beurt gemaakt, waardoor tegen de tijd dat de laaste zijn eten krijgt, de eerste 2 al klaar zijn) en konden genieten van echte aardappelpuree haha!! Een ontzettend leuke avond en een leuke afsluiting van Halong Bay en Hanoi!! Maar niet voordat wij onze welverdiende Ipad hadden gekocht! We wilde deze graag in een degelijke winkel kopen (we vonden het hier onverstandig om deze bij een marktje te kopen aangezien je na een paar dagen in een volgende plaats bent en dan nooit meer terug kan als er wat mis mee is) en dat kon dus het beste in deze grote stad. Uiteraard waren we er nu extra blij mee nu we wisten dat we deze zo goed als "verdiend" hadden met de 26 uur durende busreis! Na een dagje "spelen" met onze nieuwe aankoop waren we deze lange trip al zo goed als vergeten haha!
Foto’s
-
-
-
-
2 Reacties
wij zijn net terug van een vakantie op de kanaaleilanden.
Niet zo spectaculair, maar ook erg mooi
XXX