Van een actieve vulkaan tot vele foto's met Indonesiërs! Java in Indonesië

Onze reis van Lovina in Bali naar Java begon met een zogenaamd Beamo busje. Dit lokale busje wordt gebruikt door de locals en kent dan ook geen bushaltes, je geeft gewoon een gil als je wilt stoppen. Ook geen buskaartjes, de lokals lijken te geven wat ze kunnen missen. Doordat wij van het beginpunt tot het eindpunt in dit busje hebben gezeten hebben we dan ook van alles gezien; van een vrouw met een bak vol met gevangen vissen op schoot tot een volledige schoolklas die zich in dit busje propte. Ontzettend leuk! Toen we werden afgezet bij de boot konden we voor de "localsprijs" van omgerekend €0,40 euro op de boot naar Java. Op deze boot merkte we al gelijk het grootste verschil tussen Bali en de rest van Indonesië; waar Bali voor 90% boedhistisch is (zoals tot nu toe alle landen in ZO Azië waar we zijn geweest), is Java voor 90% moslims. Syll werd dan ook direct aangestaard door voornamelijk mannen vanwege haar blonde haren en blote schouders. Syll heeft zichzelf dan ook maar op de boot snel voorzien van wat bedekende kleding. Wat nog wel hetzelfde was, was de liefde voor karaoke! Tot nu toe overal waar we geweest zijn in ZO Azië worden in bijvoorbeeld bussen aziatische nummers met de bijbehorende teksten onderin beeld afgespeeld. Alleen op de boot werd ook de stem van de orginele zanger weggelaten en stonden de locals zelf te zingen. Dat verklaarde waarom de bootticket zo goedkoop was haha!  Na een uur luisteren naar een slechte versie van Idols waren we dan in Java en moesten we op zoek naar vervoer naar Bromo. Dit bleek wat lastiger te zijn dan gedacht; er gingen genoeg bussen naar de dichtstbijzijnde grote plaats Probolinggo Maar vanaf daar was het nog een uur naar Bromo en zo laat in de avond gingen er geen bussen meer. Gelukkig vonden we al snel een man met een "eigen" reisbureautje die ons met zijn prive auto rechtssteeeks naar Mount Bromo wilde brengen! Met zijn drieën hadden we dus onze privechauffaur in een ontzettend mooi en nieuwe SUV, wat een luxe! Het mocht wel duidelijk zijn dat dit niet het meest relaxde ritje van onze trip was. Van alle dingen die we hebben gezien en meegemaakt hebben in het aziatische verkeer, was onze chauffeur toch wel het toppunt! Deze man vloog met snelheden door bochten heen en maakte inhaalmanouvres waar de tv-serie "wegmisbruikers" een seizoen vol mee had kunnen maken. Op één moment zaten we zelfs op een tweebaansweg met vrachtauto-wij-vrachtauto, die man leek ondanks zijn mooie auto nergens voor uit te wijken! In het laatste halfuur de berg op was de weg onverlicht en was het een en al bochten, het voelde net de achtbaan"Spacemountain" in Disneyland waarbij je niks ziet en alle kanten op geslingerd wordt haha! Maar we zijn uiteindelijk aangekomen, en nog wel in 5 uur in plaats van de 7 uur die de boekjes aangeven. Het enige vervelende kwam aan het einde toen we bij het kleine dorpje bij Mount Bromo aankwamen. Aan de rand van het national park stond namelijk een kantoortje met een aantal mannen die van ons een in verhouding veels te hoge entreeprijs voor het park vroeg. Hier werd nergens op internet of in de boeken iets over gezegd wat wij al erg verdacht vonden, toen ook onze chauffeur nog enige tijd in indonesisch in discussie (bijna ruzie) met de mannen ging hadden wij er weinig vertrouwen in dat dit klopte. We zijn toen eerst ingechecked in een homestay om erachter te komen of dit een scam was. Toen bleek dat iedere toerist deze prijs betaald had, hebben we ons maar overgegeven en hebben we de mannen die ons buiten stonden op te wachten betaald.

We zijn die avond vroeg gaan slapen, want de volgende dag beloofde weer een lange dag te worden! Om 4 uur in de ochtend stonden we namelijk alweer klaar in onze wandelschoenen en met onze zaklantaarns om Mount Bromo op te gaan. Ook dit hebben we op zijn Caleb's backpacker manier gedaan; waar iedere toerist overdag een jeep nam zijn wij gaan lopen naar Mount Bromo. In het pikkedonker, zonder verlichting en over velden (geen paden) en geen idee welke kant we op moesten. Er waren namelijk meerdere bergen, dus het was niet duidelijk of we nu de juiste kant op gingen. Er was wel continu een man die ons volgde en ons probeerde kanten op de sturen en maar bleed vragen of we een tourgids wilde. In het donker was dit best een beetje eng en raar! Maar uiteindelijk door maar de kanten op te lopen waar we zaklantaarns zagen, kwamen we gelukkig onderaan Mount Bromo uit. Onderaan en op onze weg naar boven zat het vol met aziaten die hetzelfde plan hadden als wij; de zonsopgang zien vanaf de vulkaan Mount Bromo. En deze was onze zoektocht meer dan waard! De uitzichten waren prachtig! Niet alleen de zonsopgang zelf maar hoe langzaam het licht viel op de omgeving was echt mooi! Ook na de zonsopgang hebben we nog enige tijd staan kijken, want doordat we zo hoog zaten en het vrij mistig was veranderde de soort wolken elke minuut. Het ene moment hadden we uitzicht over de gehele omgeving, waarna langzaam de wolken verplaatsten en je binnen een paar minuten het gevoel had op wolken te staan omdat je niks meer zag als je naar beneden keek. 

Het meest bijzondere aan Mount Bromo is niet de de prachtige zonsopgang en uitzicht, maar dat dit een van de meest actieve vulkanen van Indonesië is! Terwijl wij dus op Mount Bromo stonden, stonden wij gewoon op een kraterrand! Het punt van de vulkaan waar je de vulkaan opkomt heeft nog wel een stenenhek staan, en daar stonden dan ook alle aziaten bij elkaar gepropt. Wij stonden hier in het begin ook en hier werden we toen het eenmaal licht was door iedereen gevraagd op de foto te gaan. Heel bijzonder haha! Maar het mooie effect wordt ook wel een beetje weggehaald doordat je met zoveel mensen op één plek gepropt staat. We hebben dan de uitdaging opgezocht en zijn een verder over de kraterrand gaan lopen totdat we aan de andere kant van de vulkaan waren. Dit was echt ontzettend gaaf. Het is Niet heel smal, maar toch heb je aan beide kanten een afgrond. Als je dus een verkeerde stap neemt land je dus of onderaan de berg, of je verdwijnt in de grote rookpluim die uit de vulkaan komt! Echt een hele gave ervaring, je voelt je wel even heel bijzonder als je alleen (de aziaten waren ver weg) op zo een indrukwekkende plek staat! 

Aan het eind van de ochtend zijn we teruggelopen en hadden nu pas een goed beeld waar we die ochtend in het donker gelopen en verdwaald waren! Ook heel gaaf was dat overal over het veld brokken vulkanisch gesteente verspreid lagen. Deze lagen ook best ver van de vulkaan af, waardoor je weet dat deze tijdens een uitbarsting op deze plek terecht zijn gekomen. We hebben het laatste stuk van de route via een alternatieve paardenroute gedaan in plaats van via de autoweg. Dit ging door modder en via een hoop klimwerk maar maakte dit avontuur van de dag wel compleet! We hebben daarna nog even genoten van het prachtige uitzicht op Mount Bromo en omgeving met een warme thee (het is best fris zo hoog in de bergen!) en op zo'n moment besef je eigenlijk pas waar je net gelopen hebt!
Aan het einde van de middag hebben wij met Caleb en nog een Nederlands stel per minibus Bromo verlaten en zijn we in de nacht doorgereden naar onze volgende bestemming; Yogyakarta! Het was maar goed dat we flink moe waren van de afgelopen 2 nachten met weinig slaap, want ook dit was een wilde rit met slechte wegen en een ruig rijdende chauffeur. 's Morgens om half 4 kwamen we dan ook al aan in Yogyakarta en ondanks dat het bedrijf waarbij we de ticket hadden geboekt aangaf dat we konden kiezen waar hij ons afzette, stopte onze chauffeur midden in een verlaten steegje en begon onze tassen uit de auto te gooien. Uiteraard sprak deze man amper engels dus het was ontzettend lastig uit te leggen dat dit niet was wat we hadden afgesproken. We kwamen er al snel achter dat we niet in het gedeelte van de stad waren waar we wilde zijn en probeerde aan onze ongeintereseerde chauffeur uit te leggen waar we heen wilde. Helaas was hij meer geïntereseerd in de (waarschijnlijk een) vriend die toevallig in dat straatje een Guesthouse had zitten, welke ons maar bleef vertellen dat we met hem mee konden komen omdat hij kamers voor ons had. Na we een aantal keer de tassen terug in de auto hadden gezet (waarna hij ze weer uitlaadde) en met handen, voeten en een kaart dingen aan te wijzen reedt uiteindelijk onze chauffeur met zuchten en steunen naar het juiste gedeelte van de stad. 
Het was uiteindelijk door deze onmogelijke tijd en de vakantieperiode van de indonesiers zelf niet zo makkelijk om een slaapplek te vinden. Één ding was wel gunstig aan het tijdsstip dat we aan het zoeken waren, dat waren de moskeën. Elke ochtend om 4 en 7 uur wordt er een half uur lang vanuit de moskeeën via een luidspreker gebeden. Doordat wij tijdens deze eerste ronde aan het zoeken waren konden we goed inschatten in welke straten het geluid erg luidt was en we dus beter niet konden zitten als we een fijne nachtrust wilde in de komende dagen. Toen we uiteindelijk een goed Guesthouse gevonden hadden zijn we nog even een paar uur gaan slapen. We hadden een goede plek uitgekozen want we zijn door de tweede ronde om 7 uur heen geslapen haha!

Terwijl wij in Yogyakarta zaten werd toevallig de voetbalwedstrijd Indonesië - Nederland gespeeld. Het was wel heel grappig om te zien hoe het hele land hiermee om ging! Doordat wij beide wat ziekjes waren hebben we die dag voornamelijk in de hotelkamer doorgebracht en de gehele dag was er op onze tv die alleen locale zenders had niks anders te zien dan dingen gerelateerd aan deze wedstrijd! Alle mooie goals van Nederland kwamen naar voren, beelden van Indonesiërs die al de hele dag bij het stadion stonden en wel 100 keer werd een clip van Van Gaal die iets in het indonesisch zei herhaald. Ondanks dat we natuurlijk niks verstonden van wat er gezegd werd, het was duidelijk dat het hele land ondersteboven was van deze grote namen die in hun land waren. We hebben de wedstrijd dan ook samen met het nederlandse stel uit de bus en Caleb gekeken in een cafeetje die nederlandse bitterballen en indonesisch bier serveerde haha!

Doordat het 30-dagen Visa van Caleb bijna verlopen was moest hij ons helaas alweer verlaten, waarna wij nog een aantal uitstapjes hebben gedaan in de Yogyakarta en omgeving. Één daarvan was naar het paleis van de sultan. Deze bleek bij aankomst vanwege een ceremonie gesloten te zijn, maar heel leuk werden wij door één van de muzikanten van de sultan (die een vrije dag had) alsnog rondgeleid. We kwamen daardoor op plekjes die je normaal niet zou zien zoals de bidruimtes en het zwembad van de sultan en we kwamen ineens binnen bij bruiloft! Heel mooi om te zien hoe dat in de indonesische cultuur er aan toe gaat. We zijn tijdens deze rondleiding ook langs de batiqatelier geweest waar in leer met hamer en bijtel allerlei figuren werden gemaakt. We kregen van één van de mensen die daar aan her werk was ook een uitgebreide uitleg over wat al deze figuren en tekens inhielde en betekende! Het is mooi om te zien waar wij gewoon een pop zien zij achter elke vorm een betekenis zien en bedoelen, heel leerzaam en indrukwekkend!
We hebben vanuit Yogyakarta ook een trip gedaan naar het bekende Borobudur. Deze prachtige ruïne is 123 bij 123 meter en 9 verdiepingen hoog. Hij heeft eeuwen lang verborgen gelegen onder zand, omdat vijanden het wilde vernietigen maar vanwege het geloof en ongeluk hebben ze het maar op deze manier hebben laten "verdwijnen". We moeten wel eerlijk zeggen dat na het zien van Ankor in Cambodja andere ruïnes een beetje in het niets vallen. Wat het daarom toch een bijzonder uitstapje maakte was dat wij een toergids hebben genomen die ons vele verhalen vertelde over alle tekeningen die over het hele gebouw gegraveerd zijn. In deze populaire attractie was het wel duidelijk dat wij voor de vele andere indonesiers voornamelijk de hoofdattractie waren! We hadden het al meegemaakt in Bali en Mount Bromo dat mensen met ons op de foto wilde, maar dit was echt et toppunt! Het leek wel of iedereen met ons op de foto wilde, het liefst nog op verschillende manieren en op verschillende plaatsen. Ik ben dan ook bang dat wij op dit moment bij een aantal gezinnen in een lijst in de woonkamer hangen haha! Overal waar we liepen leken ze met ons mee te lopen en zelfs een hele groep meisjes begon te gillen en giechelen alsof ze op een Justin Bieber concert waren wanneer Luís naar ze keek of lachte! We hebben het aan onze toergids gevraagd waarom ze dit doen, waarna hij aangaf dat de meeste hiervan uit niet toeristische delen komen en vanwege de vakantieperiode nu hier zijn. Zij zien dus nooit blanken en kennen alleen maar blanken als popsterren en acteurs uit tijdschriften of films. 

We hebben uiteindelijk de beslissing genomen om Yogyakarta ook direct onze laatste stop in Indonesië te maken. We dachten nog eerst door te reizen naar de hoofdstad Jakarta, maar lazen en hoorde van vele dat dit niet meer is dan een overbevolkte stad en wanneer je de kans hebt het over te slaan, je dit vooral moet doen. We hebben dan ook erg last-minute een vlucht geboekt naar Sinapore. Dit zal wel helemaal wennen zijn! We zijn benieuwd hoe dat ons gaat bevallen!