Coromandel Peninsula

We zijn vanuit Auckland vertrokken naar de plaats Thames, een trip van 1 uur over de 3-baans snelwegen zoals we deze in NL kennen. Een korte stop in Thames zijn we langs de kust omhoog gereden, wat volgens de kaart een snelweg was maar je in werkelijkheid nog geen 10 meter zonder scherpe bochten (door de bergen) had. Maar de weg was prachtig, met schitterende stranden en mooie wegen langs rotsen en bergen. In de middag arriveerde we in de stad Coromandel, als je het wel een stad mag noemen want voordat we een parkeerplek hadden gevonden bleken we al de "stad" uit te zijn zo klein. Aan het einde van de middag zijn we Net boven Coromandel naar een "pottery" geweest waar ze met een treintje klei uit de bergen haalde om potten te maken. Deze trein werd tegenwoordig voornamelijk gebruikt om mensen te vervoeren. Het was een leuke ervaring waarbij je met het treintje door de bossen heen gaat (probeer niet je armen uit steken want de planten zijn zo gevormd dat ze op een paar centimeter de trein niet raken. Van boven aan had je een prachtig uitzicht over de bossen en de zee, dat zeker een paar kiekjes waard was. Coromandel bleek wel een prijzig stadje te zijn, want voor de camping bleek je 50 dollar per nacht voor een plekje te betalen, exclusief water, stroom of andere faciliteiten. Eigenlijk dezelfde luxes dus als gewoon langs te kant van de weg staan. Daarom besloten we dit laatste ook maar echt te doen, als echte wild kampeerders de stoelen van de auto plat gelegd (zodat je toch een bedje hebt) met een heerlijk uitzicht op de bergen gaan slapen. We waren niet de enige met dit plan want er stond nog een zelfde camper vlak bij ons. Volgende morgen hadden we vroeg onze wekker gezet (half 7) zodat we voor de "drukte" weer weg zouden zijn, maar we waren net de laat. Op het moment dat we al naast ons "bed" zaten kwam de " outlaw officers" aanrijden en heeft ons en onze buurman een leuke bon van 200 dollar (130 euro) uitgeschreven voor wild camperen. 

Na dit incident wilde we dan ook zo snel mogelijk het gehuchtje verlaten en zijn we direct over een alternatieve weg door het Coromandel Forest Park (the 309 road) in plaats van de snelweg (dat leek mij natuurlijk wel leuk) naar de volgende stop gereden. Hier was Luis in het begin totaal niet blij mee aangezien dit een 20 kilometer lang smal grindpad bleek te zijn door de bergen en bossen. Ondanks dat het niet al te fijn rijden en misschien ook niet erg goed voor de auto was het een prachtige route met ontzettend mooie onaangetaste natuur. Onderweg nog even gestopt voor een wandeling van een uur door de bossen met een aantal Kauri-bomen. Eenmaal weer op de geasfalteerde weg zijn we naar Cooks Beach gegaan. Van bovenaf had je een schitterend uitzicht over de stranden en eilandjes. En na een wandeling van 45 minuten door de bergen kwam je bij Cathedral Cove, een strand met een soort stenen doorgang wat lijkt op een kathedraal. Hier hebben we een tijdje op het strand gelegen en genoten van het prachtige uitzicht. Na een verkoelende duik in de zee en de 45 minuten durende wandeling terug door de bergen zijn we doorgereden naar Hot Water Beach. Op dit strand kan je door de ondergrondse heetwaterbronnen zelf een soort verwarmd badje graven en erin gaan zitten. Omdat wij het al warm genoeg hadden besloten wij na een verkoelend drankje door te rijden naar Whangamata. 

Door ons wildkampeeravontuur was Luis lek gestoken door muggen, waarna zijn muggenbulden na een dag zo opgezwollen waren dat Syll zich zorgen maakte en eenmaal in Whangamata aangekomen erop stond naar de apotheek te gaan. Heel toevallig bleek hier een Nederlandse vrouw (Nathalie) te werken die na het geven van medicatie voor Luis en een kort gesprek aanbood dat we wel bij haar konden slapen. Daar konden wij natuurlijk geen nee tegen zeggen! Nathalie en haar Nieuw Zeelandse man wonen op een berg met prachtig uitzicht. We zijn uiteindelijk 3 nachtjes gebleven en hebben veel tijd doorgebracht met deze super lieve en gezellig mensen. Gezellig hele avonden gedronken, gekletst en heerlijk verse vis gegeten (er is een wereldwonder geschiedt, zelfs Syll vond de vis overheerlijk!). We hebben in Whangamata ook een kayak gehuurd en zijn we naar het "Donut Island" gegaan, ongeveer 20 minuten peddelen vanaf het strand. Hier kon je door een kleine grot het eiland binnen varen waar een klein strandje lag die omringt was met steen en zand en tegen de muren omhoog hingen de mooiste planten (alleen de foto's kunnen uitleggen hoe mooi dit eruit zag!). Luis is ook een dag mee geweest met Aaron om met zijn boot de zee op te gaan vissen. De vangst mocht er ook zijn; 4 tuna van 50 centimeter!! En als klapper een kingfish van 1.40meter en 19 kilo!!!! Op de laatste dag hebben ze ons nog meegenomen naar een beekje waar we hebben gezwommen, waarna we afscheid hebben genomen van Nathalie en Aaron. We hebben het erg gezellig en leuk gehad, maar het was tijd om door te rijden naar "The Bay Of Plenty".