Van koekjes eten met apen tot een heerlijk broodje kroket! Ubud en Lovina op Bali

Na een week in Kuta zijn we doorgereisd naar het plaatje Ubud. We hebben daar een hotelletje gevonden die aan de rand van het bekende Monkey Forest ligt. Deze macaque apen wonen in dit bos, maar zijn nieuwschierig en zijn daarom ook vaak in de omliggende straten te vinden. Het was dan ook even schrikken toen Syll op haar balkon koekjes zat te eten en zij opeens van vele kanten apen over de daken zag aan komen rennen! De apen zijn totaal niet agressief en dus zaten we al snel samen op het balkon met de aapjes die van de koekjes zaten te smullen. We moesten wel goed de deur dicht houden, want ze wilde maar al te graag onze hotelkamer in (waarschijnlijk om te zoeken naar meer lekkers). Dat de aapjes maar al te gek zijn op menselijke lekkernijen kwam ook naar voren toen Luís met een net opgedronken pakje drinken over straat liep en een aap aan de andere kant van de weg Luís in het oog kreeg. Deze rende naar hem toe en begon heel beleefd aan zijn been te trekken en naar het pakje te wijzen. Toen Luís het vervolgens aan hem gaf en hij erachter kwam dat deze al leeg was, gooide hij het op straat en liep weer rustig terug naar de overkant.

Dat de apen soms ook iets minder beleefd zijn kwamen we achter toen we het "Monkey Forest" in gingen. Hierbij had een andere vrouw een tros bananen bij de ingang gekocht voor de apen, maar al voordat zij door de ingang kon, besprong een aap haar en werd er een soort touwtrek wedstrijd met de tros gedaan. Ondanks dat de aapjes een stuk kleiner zijn dan wij, won uiteraard het aapje. Geen bananen gekocht dus haha! Het bos zelf was wel erg leuk. Honderden apen die zich niet verstopte, maar overal om je heen slingerde, liepen en naast je komen zitten. Het was wel goed op je spullen letten, want je zag aapjes met bijvoorbeeld zonnebrillen rondlopen en spelen. 
Na een dag tussen de apen gezeten te hebben zijn we naar een ander hotel in Ubud verhuisd. Onze bungalo lag midden in een prachtige botanische tuin met aangelegee riviertjes, bruggetjes en planten en elke dag werden er typisch balinese stukjes neergezet door de gehele tuin. Deze rieten mandjes met bloemen en wierrook zijn vanwege het boedhistische geloof veel op straat te vinden. Volgens onze gastvrouw, die er elke dag 40 tot 100 (!!) maakt en neerzet geeft aan dat het voor goed geluk staat. Je mag dus hopen dat we wat meekrijgen van al dit geluk om ons heen!
In Ubud hebben we lekker op zijn nederlands een fietstocht gedaan. Het is wel duidelijk waarom Nederland een fietsland is met alle vlakte, want met de vele bergen en de benauwdheid in Azië is dat allemaal een stuk lastiger. Vandaar dat we met onze tour eerst naar boven zijn gebracht per auto, om vervolgens voor het grootste gedeelte naar beneden te fietsen. Op onze weg omhoog zijn we gestopt bij een koffieplantage. Het bijzondere aan deze plantage was dat zij de Luwak koffie produceren. Deze koffie zegt jullie nu vast niks, maar dit is de duurste en bijzonderste koffie doordat de koffiebonen door een soort kat worden uitgepoept! Het klinkt allemaal misschien erg smerig, maar deze dieren zaten echt op deze plantage koffiebonen te eten waarna vervolgens de uitwerpselen werden opgevangen en gebakken. Het is niet voor de stellen, maar in Europa en Australië kost een kopje van deze koffie rond de 25 euro! Logisch als je ziet dat deze plantage maar een maximale oogst van 50 kilo per jaar kan produceren! Op deze plantage hebben we ook allerlei andere balinese koffie mogen proeven, en ondanks dat Syll normaal geen koffiedrinker is smaakte de Balise koffies haar erg goed. Luís heeft uiteraard ook de "poepkoffie" geprobeerd, beetje bijzonder maar wel lekker! 
Bovenop de berg zijn we vervolgens begonnen aan onze fietstocht. Onderweg stopte we bij allerlei kleine dorpjes en rijstvelden waar we van onze tourgids uitleg kregen over de vele gebruiken en cultuur in Bali. Een bijzonder gebruik in Bali zijn bijvoorbeeld de namen van de kinderen. Elke kind heet letterlijk "eerste-", "tweede-", "derde zoon". De eerste zoon zal ook altijd bij de ouders blijven wonen en zorgen, waarbij de andere zoons wel indezelfde gemeenschap blijven wonen. Onze tourgids vroeg dan ook aan ons of het klopt dat wij in europa "onze kinderen het huis uit gooien als ze werk hebben, en wij onze ouders in een ouderenhuis stoppen als ze oud zijn" haha. Daar kon deze man zich niks bij voorstellen. 
We zijn ook langs allerlei rijstplantages gefietst en hadden we naast de uitleg over het proces ook zelf de kans om de rijst van de rijstplanten af te slaan. Erg leuk maar voornamelijk ook zwaar werk. En dan te bedenken dat deze mensen maar 50 cent per kilo rijst krijgen!
Een iets minder leuke stop voor Syll was bij een grote groep gigantische spinnen! Deze reuzen leven hier in de struiken en zijn gelukkig niet giftig. Syll was niet de enige die de kriebels van deze beestjes kreeg, want er was niemand (naast onze tourgids) die dichtbij durfde te komen! Syll kreeg dan ook helemaal de kriebels toen onze tourgids één spin oppakte en deze over zijn armen en nek liet lopen. 
De fietstour was met de vele stops  en leermomenten over de balinese cultuur erg leuk! Maar ook gewoon het fietsen door de niet toeristische gebieden, waar iedereen naar je zwaaid als je voorbij fiets maakt het helemaal geslaagd. Doordat alles bergafwaarst was en je dus meer moest remmen dan bijtrappen maakte het ook nog eens een niet al te vermoeiede dag!
De tour werd afgesloten met een lunch bij de baas thuis. We hadden daarbij mazzel dat op het moment dat wij van onze fietsen af waren en veilig in de auto zaten het super hard begon te regenen. Dit was zo erg dat tegen de tijd dat we uitgegeten waren en we teruggebracht werden naar ons hotel de straten waren volgelopen! Op het pad van het huis tot de auto liepen we dan ook tot onze kuiten in het water. Ook onderweg zagen we overal scooters en auto's vast staan of moeilijkheden hebben door het hoge water. Heel vreemd om te zien! Gelukkig zijn we doorweekt maar heelhuids bij ons hotel aangekomen.
De volgende ochtend hebben we in de bus naar onze volgende bestemming Caleb leren kennen die voor ons gevoel wel de ultieme backpacker voorsteld. Tijdens onze busreis van Ubud naar Lovina Beach kwamen we er door zijn verhalen achter dat wij onszelf voortaan maar flashpackers in plaats van backpackers moeten noemen. Geen mooie hotels, tourtjes of busreizen met ophaalservice, gewoon zelf doen en met de lokale bussen. Het was voor hem dan ook extra bijzonder toen we in een goedkoop maar goed hotel met zwembad terecht kwamen! 
Tijdens onze zoektocht naar een pinautomaat in dit kleine plaatsje vonden we ook nog eens een Nederlands restaurant. Voor ons dus helemaal fantastisch om na bijna 6 maanden een broodje kroket en een frikandel speciaal te kunnen eten! We hebben uiteraard Caleb ook kennis laten maken met deze vreemde nederlandse snacks, en gelukkig smaakte het hem en ons erg goed! 
Uiteraard waren we niet naar Lovina Beach gekomen voor kroketten. Het strand staat namelijk bekend om de dolfijnen die hier elke ochtend te zien zijn. We hadden dan ook een klein bootje met kapitein ingehuurd die met ons om 6 uur 's morgens naar de dolfijnen ging zoeken. Dit leek in het begin allemaal erg mooi, maar toen we in het dolfijnengebied kwamen bleken we niet de enige te zijn. Minimaal 60 andere bootjes waren hier ook op de dolfijnen aan het jagen! We hebben dan ook wel wat dolfijnen gezien, maar elke keer als er een dolfijn boven het water uit sprong, sprongen alle boten boven op deze dolfijn. Echt ontzettend zielig voor deze beesten! Gelukkig voor de beesten gingen wij en alle andere boten na 1,5 uur jagen gelukkig weg, zodat ze rustig verder konden met hun eigen jacht op vis. Wij zijn toen doorgevaren naar een rif waar we gelukkig wel het rijk alleen hadden en hebben kunnen genieten van de gekleurde vissen en koralen. Heel gaaf was dat een andere nederlandse jongen op ons bootje brood had meegenomen. Toen we dan ook in het water lagen en hij het brood in het water liet drijven kwamen honderden vissen om ons heen zwemmen! Dat heeft dit uitstapje toch nog geslaagd gemaakt!
Na Lovina hadden we het plan getrokken om door te reizen naar Java. We kwamen er al snel achter dat het georganiseerde vervoer (bus-boot-bus) ontzettend prijzig is. Uiteraard gaf Caleb hierbij aan dit gewoon via de lokale bussen en boten te doen, wat ingewikkelder is maar wel een stuk goedkoper. Normaal hadden we dit misschien zelf niet gedaan, maar met een expert in ons midden hebben we ons mee laten slepen in deze uitdaging. Even afwachten hoe dit uitpakt haha!